 Blog Templates Μελέτη και κατασκευή σύμφωνα με τις ανάγκες, τις προδιαγραφές και το σκοπό του Ιστολογίου. Βασισμένο στο προσωπικό σας γούστο και στις επιθυμίες σας. Blog Backgrounds Μελέτη και κατασκευή σύμφωνα με προδιαγραφές του Ιστολογίου για να ταιριάζει με το περιεχόμενό του. Blog Avatars, Banners Είναι το πρώτο και πιο σημαντικό στοιχείο. Post Multimedia Μελέτη και κατασκευή με το περιεχόμενο του άρθρου. Αν σχεδιαστεί σωστά μπορεί να συμπληρώνει το άρθρο. Menu, Buttons Μελέτη και κατασκευή τους για την καλύτερη περιήγηση μέσα στο Ιστολόγιο. Είναι μια ανάγκη που αναπτύχθηκε πρόσφατα. Html Editing Επιπλέον κώδικας για την καλύτερη λειτουργία του, καθώς και για την προσαρμογή των λειτουργειών στις ανάγκες του Ιστολογίου. Social Networking Απαραίτητο εργαλείο για την καλύτερη και ταχύτερη προώθηση του Ιστολογίου. SEO, Analytics, Marketing Πρόσθετες αναλύσεις και μελέτες για μεθόδους κατάκτησης υψηλότερων θέσεων στις μηχανές αναζήτησης το ταχύτερο δυνατόν. |
||||
 |
 |
|||
 |
 |
|||
 |
 |
|||
 |
 |
|||
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010
Menu
Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010
Σ' αγαπώ μα δεν σε χωνεύω
Ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε κι ο γάιδαρος, ήρθε κι έδεσε το σιρόπι.
Κι επειδή το χιούμορ ακόμη και σε στιγμές που είναι λίγο δύσκολες, δεν λείπει από την παρέα μου, θα σας μεταφέρω όλη την περιπέτεια που έζησα χθες.
Είναι ένα μικρό αφιέρωμα στους φίλους μου, μαζί μ`ένα μεγάλο ευχαριστώ που υπάρχουν στην ζωή μου.
Μια ίωση λοιπόν μου έκλεισε τα πνευμόνια χθες και τα ψιλοχρειάστηκα.
Βλέπετε μαζί με την τρέλα που κουβαλάω από παιδί, κουβαλάω και ευπαθή πνευμόνια, και δεν υπάρχει πνευμονική πάθηση στον πλανήτη γη, που να μην την έχω περάσει. Σ`αυτό βοηθάει και το φουμαντσού, που παρ`όλες τις απαγορεύσεις των γιατρών και της κυβέρνησης, το συνεχίζω ακάθεκτη όπου σταθώ κι όπου βρεθώ.
Βρεθήκαμε λοιπόν οι τρείς καμπαλέρος, το βράδυ να οδεύουμε προς το νοσοκομείο για πρώτες βοήθειες.
Βέβαια όλη την ημέρα πριν καταλήξουμε εκεί, οι φίλοι μου ήταν σε διαρκή επικοινωνία μαζί μου, δίνοντας οδηγίες. Σας τις μεταφέρω λοιπόν τις οδηγίες, μήπως και χρειαστούν και σε σας.
Όλες οι οδηγίες προερχόντουσαν από τον φίλο μου Σ`αγαπάω μα δεν σε χωνεύω.
- Πούστη καρά ( αυτή είμαι εγώ... και πούστης και καράς) βράσε ευκάλυπτο μαζί με βικς κάνε αναπνοές και πάρε τηλέφωνο να σ`ακούσω.
- Κάνε ζεστό μπάνιο, τρίψου με βικς και ξάπλωσε να ιδρώσεις. Γιατί αν δεν ιδρώσεις και δεν σε πιάσουν ρίγη να τινάζεσαι, και να τρέμεις σαν το σκύλο, δεν θα σου περάσει.
Κι αφού ο κατάλογος δεν είχε τέλος μέχρι το βράδυ, αλλά έτρεμα σαν το σκύλο και τα δόντια έπαιζαν κλακέτες, κλείνοντας και τα πνευμόνια, βρεθήκαμε στο δρόμο για το νοσοκομείο.
Διάλογος ή μάλλον μονόλογος ( μια κι εγώ ήμουν σε άλλη διάσταση από την ίωση και δεν μίλαγα) στο αυτοκίνητο μέσα.
- Λες μωρή πατσαβούρα να είμαι τόσο τυχερός και να φάω ψαρόσουπα απόψε;
(εννοώντας την κηδεία μου). Αχ πόσο θα το χαρώ. Όλα τα έξοδα δικά μου. Νεκροθάφτη δεν θα χρειαστούμε, έχω μπόλικο ασβέστη στο πορτμπαγκάζ να σου ρίξω, μην με παιδεύεις κι από τον άλλο κόσμο.
-Κοίτα μόλις φτάσουμε θα μπεις μόνη σου, εμείς θα περιμένουμε στο αυτοκίνητο. Μην κολλήσουμε και τίποτα. Κι όχι από σένα, ήδη το πάθαμε ότι ήταν να πάθουμε αλλά από τους άλλους.
Εδώ να προσθέσω ότι σε όλα αυτά το φιλισκούνι μου τον απειλούσε ότι θα χρησιμοποιήσει συζυγική βία που μιλάει έτσι στην φιλενάδα της.
- Πόσο πατσαβούρες είσαστε και δεν με αφήνεται να εκφραστώ ο άνθρωπος.Φτάνοντας όμως στα επείγοντα, όχι μόνο δεν ήμουν μόνη μου, αλλά είχα και την Ευτυχία δίπλα μου συνέχεια. Στα μάτια της διάβαζα όλη την αγωνία της για μένα. Σε λίγο έκανε δειλά-δειλά την εμφάνισή του κι ο" εγώ δεν μπαίνω μέσα".
Μόλις τον είδαμε βάλαμε τα γέλια. Κι όταν όλα πήγαν κατ`ευχήν με μπόλικες οδηγίες προς ναυτιλομένη από τους γιατρούς, βγαίνοντας το φιλισκούνι μου τον ρώτησε: "Εσύ είσαι που δεν θα έμπαινες μέσα;"
-Ήρθα να δω τι έγινε με την πατσαβούρα. Θα την φάω την ψαρόσουπα;
- Όχι της έδωσαν αντιβίωση, και σε 15 μέρες θα κλείσει ραντεβού για έλεγχο των πνευμόνων.
-Την ατυχία μου μέσα ποιος θα μου το έλεγε ότι αντί για ψαρόσουπα θα φάω σουβλάκι στο τέλος... Είσαστε μεγάλες πατσαβούρες κι οι δύο.
Αφιερωμένο στον Σ`αγαπάω μα δεν σε χωνεύω που σε κάθε δύσκολη στιγμή είναι δίπλα μου. Σ`εκείνον που όταν θέλει να μου μιλήσει στο τηλέφωνο και αρνούμαι όταν δεν έχω όρεξη, με απειλεί ότι θα μου γράψει στον τοίχο μου στο φάτσαμπουκ... κι εγώ υποχωρώ.
Με την ευχή να αποκτήσετε όσοι διαβάσετε τούτες τις γραμμές φίλους σαν και τους δικούς μου, οι οποίοι αντικαθιστούν επάξια όλες τις έννοιες, οικογένεια, αδέλφια, φίλοι.
Αφιερωμένο στους ανθρώπους της ζωής μου.!!!
Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010
«Σοφία καρδιάς»
To βρήκα σε μια βόλτα μου στον @χώρο. Είναι από μία συνέντευξη του Τσάρλυ Τσάπλιν.
Όταν το διάβασα βρήκα ότι εκφράζει την σημερινή μου στάση ζωής. Μετά από χρόνια πορείας στο μονοπάτι της ζωής, έρχεται ένα μικρό αίσθημα πληρότητας, ωριμότητας, μία μικρή στάση στην διαδρομή μου, κι ένας απολογισμός. Και η ζωή συνεχίζεται... μέσα από την αυτοπραγμάτωση όταν την βρούμε κάποτε. Άμποτε!
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια στην αλήθεια της ζωής μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος, όταν του επέβαλα τις επιθυμίες μου. Και όταν μάλιστα δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή και ούτε ήταν έτοιμος ο άνθρωπός, ακόμα και αν αυτός ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και έβλεπα γύρω μου ότι τα πάντα μού έλεγαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, κατάλαβα ότι σε κάθε περίσταση ήμουν στο κατάλληλο μέρος και πάντα στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό με έκανε να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΛΗΘΕΙΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο μου χρόνο και να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι μου αρέσει και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά. Με το δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιεινό για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου. Παλαιά αυτό το έλεγα «υγιή εγωισμό». Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΑΓΑΠΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, έπαψα να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν μου και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή που ξέρω ότι ΟΛΑ συμβαίνουν. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουμε με τον εαυτό μας ή με τους άλλους. Αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι οι σκέψεις μου με έκαναν ένα άτομο μίζερο και άρρωστο. Όταν επικαλέστηκα τη δύναμη της καρδιάς μου, η λογική μού βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο. Σήμερα αυτό το λέω ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, κατάλαβα ότι σε κάθε περίσταση ήμουν στο κατάλληλο μέρος και πάντα στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό με έκανε να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΛΗΘΕΙΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο μου χρόνο και να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι μου αρέσει και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά. Με το δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιεινό για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου. Παλαιά αυτό το έλεγα «υγιή εγωισμό». Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΑΓΑΠΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, έπαψα να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν μου και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή που ξέρω ότι ΟΛΑ συμβαίνουν. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουμε με τον εαυτό μας ή με τους άλλους. Αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι οι σκέψεις μου με έκαναν ένα άτομο μίζερο και άρρωστο. Όταν επικαλέστηκα τη δύναμη της καρδιάς μου, η λογική μού βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο. Σήμερα αυτό το λέω ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.
Κυριακή 18 Ιουλίου 2010
Δεν φταίω εγώ...η ρίζα μου τα φταίει.
H εβδομάδα των αρχαιολογικών ανασκαφών έφτασε αισίως στο τέλος της.
Τρόπαια ο πίνακας του Μπόστ: "Καλυμέρα σας κε αυτώ θα περάση" και μία φωτογραφία, μ`ένα κοριτσάκι με πλατινέ μαλλιά. Τώρα πώς κατέληξα κοκκινομάλα, και προσφάτως με χάλκινες ανταύγειες, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Είναι από εκείνες με περιεχόμενο επιστημονικής φαντασίας. Κοιτάζω το παρδαλέ μαλλί μου στον καθρέφτη, κι αναρωτιέμαι: Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια είναι η ωραιοτέρα στης φαντασίας μου τη σφαίρα; «Δεν κοιτάς τη ρίζα στο μαλλί», με φτύνει ο καθρέφτης. Αυτή δεν είναι ρίζα. Είναι η Αττική οδός. Πρέπει να πληρώσεις διόδια για να τη διασχίσεις.
Παρατηρώ την παιδική φωτογραφία μου με το πλατινέ μαλλί, και τώρα επιτέλους μπορώ να εξηγήσω το "αλτσχάιμερ" που με βασανίζει παιδιόθεν, λόγω της ξανθιάς απόχρωσης του εγκεφάλου μου. Μονίμως στον δικό μου κόσμο βυθισμένη.
"Παιδί μου μην σκέφτεσαι πολύ, θα παγώσει ο εγκεφαλός σου", έλεγε ο πατερούλης μου. Τι ήθελε και το μελέταγε; Τελικά πάγωσε τόσο πολύ το μυαλό μου, που πρέπει να του κάνω απόψυξη τρεις μέρες για να πάρει στροφή. Που όταν κάτι δεν το συμφέρει δεν στροφάρει. Μουλαρώνει σαν το γαϊδούρι στον ανήφορο. Κι όταν θέλει ξαφνικά, και ως εκ θαύματος θυμάται ότι μπορεί να γεννήθηκα ξανθιά, αλά πήρα και κάτι μελαχρινό από την μάνα μου.
Μαμά, περνάνε τα χρόνια. Δεν το ήξερα. Δεν το κατάλαβα. Δεν ενημερώθηκα αρμοδίως. Κοιμήθηκα παιδί και ξύπνησα γυναίκα. Περνάνε τα χρόνια εν μία νυκτί. Μάνα, γιατί με γέννησες;
Γιατί με γέννησες ξανθιά με ψυχολογία μελαχρινής;
Πίσω από το χαζοχαρούμενo ύφος, μαύρο κοράκι με νύχια γαμψά γαντζώνεται μέσα στην ψυχή μου. Το μυστικό της μελαχρινής. Η ξανθιά στην κοσμάρα της.
Περνάνε τα χρόνια, μαμά. Όταν ήμουνα παιδί, μου 'λεγες: «Αύριο που θα σπουδάσεις»... «Αύριο που θα κάνεις δική σου οικογένεια»...
Μ' έπιανε πανικός με το «αύριο»: Δηλαδή; Σήμερα Δευτέρα. Αύριο Τρίτη, εγώ πρέπει να σπουδάσω, ΚΑΙ να κάνω οικογένεια!
Με καθησύχαζες: «Τρόπος του λέγειν». Κι όμως! Δεν ήταν τρόπος του λέγειν.
Στην κυριολεξία έτσι κύλησε η ζωή, μαμά. Μέσα σε μια μέρα περάσανε τόσα χρόνια. Βαθιά ανάσα, και κατάδυση στην ζωή. Όνειρα, επενδύσεις, διαψεύσεις, φιλίες. Ο πρώην, οι πρώην, τα πρώην. Που αλώσανε την ζωή μου, και πάντα συμβιβαζόμουν με όποια αρετή τους ήταν πρόχειρη. Τόσο έντονος ο φόβος της μοναξιάς τότε. Τι παράξενο αλήθεια. Στα άγουρα νιάτα να φοβάμαι. Και τώρα στα χρόνια της ωριμότητας, να έχει γίνει η καλύτερη φίλη μου. Άβυσσος η γυναικεία ψυχή.
Δευτέρα παιδί. Τρίτη γυναίκα. Τετάρτη μάνα. Πέμπτη γιαγιά. Η γυναίκα τα 'παιξε. Κουράστηκε.
Βουλώνει το στόμα του μικρού κοριτσιού που παλεύει, χτυπιέται, κλωτσάει τα ποδαράκια του, προσπαθεί να φωνάξει, να ακουστεί.
Θέλω να παίξω στο πάρκο! Πάρε με από το χέρι, μαμά!
Τρόπαια ο πίνακας του Μπόστ: "Καλυμέρα σας κε αυτώ θα περάση" και μία φωτογραφία, μ`ένα κοριτσάκι με πλατινέ μαλλιά. Τώρα πώς κατέληξα κοκκινομάλα, και προσφάτως με χάλκινες ανταύγειες, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Είναι από εκείνες με περιεχόμενο επιστημονικής φαντασίας. Κοιτάζω το παρδαλέ μαλλί μου στον καθρέφτη, κι αναρωτιέμαι: Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια είναι η ωραιοτέρα στης φαντασίας μου τη σφαίρα; «Δεν κοιτάς τη ρίζα στο μαλλί», με φτύνει ο καθρέφτης. Αυτή δεν είναι ρίζα. Είναι η Αττική οδός. Πρέπει να πληρώσεις διόδια για να τη διασχίσεις.
Παρατηρώ την παιδική φωτογραφία μου με το πλατινέ μαλλί, και τώρα επιτέλους μπορώ να εξηγήσω το "αλτσχάιμερ" που με βασανίζει παιδιόθεν, λόγω της ξανθιάς απόχρωσης του εγκεφάλου μου. Μονίμως στον δικό μου κόσμο βυθισμένη.
"Παιδί μου μην σκέφτεσαι πολύ, θα παγώσει ο εγκεφαλός σου", έλεγε ο πατερούλης μου. Τι ήθελε και το μελέταγε; Τελικά πάγωσε τόσο πολύ το μυαλό μου, που πρέπει να του κάνω απόψυξη τρεις μέρες για να πάρει στροφή. Που όταν κάτι δεν το συμφέρει δεν στροφάρει. Μουλαρώνει σαν το γαϊδούρι στον ανήφορο. Κι όταν θέλει ξαφνικά, και ως εκ θαύματος θυμάται ότι μπορεί να γεννήθηκα ξανθιά, αλά πήρα και κάτι μελαχρινό από την μάνα μου.
Μαμά, περνάνε τα χρόνια. Δεν το ήξερα. Δεν το κατάλαβα. Δεν ενημερώθηκα αρμοδίως. Κοιμήθηκα παιδί και ξύπνησα γυναίκα. Περνάνε τα χρόνια εν μία νυκτί. Μάνα, γιατί με γέννησες;
Γιατί με γέννησες ξανθιά με ψυχολογία μελαχρινής;
Πίσω από το χαζοχαρούμενo ύφος, μαύρο κοράκι με νύχια γαμψά γαντζώνεται μέσα στην ψυχή μου. Το μυστικό της μελαχρινής. Η ξανθιά στην κοσμάρα της.
Περνάνε τα χρόνια, μαμά. Όταν ήμουνα παιδί, μου 'λεγες: «Αύριο που θα σπουδάσεις»... «Αύριο που θα κάνεις δική σου οικογένεια»...
Μ' έπιανε πανικός με το «αύριο»: Δηλαδή; Σήμερα Δευτέρα. Αύριο Τρίτη, εγώ πρέπει να σπουδάσω, ΚΑΙ να κάνω οικογένεια!
Με καθησύχαζες: «Τρόπος του λέγειν». Κι όμως! Δεν ήταν τρόπος του λέγειν.
Στην κυριολεξία έτσι κύλησε η ζωή, μαμά. Μέσα σε μια μέρα περάσανε τόσα χρόνια. Βαθιά ανάσα, και κατάδυση στην ζωή. Όνειρα, επενδύσεις, διαψεύσεις, φιλίες. Ο πρώην, οι πρώην, τα πρώην. Που αλώσανε την ζωή μου, και πάντα συμβιβαζόμουν με όποια αρετή τους ήταν πρόχειρη. Τόσο έντονος ο φόβος της μοναξιάς τότε. Τι παράξενο αλήθεια. Στα άγουρα νιάτα να φοβάμαι. Και τώρα στα χρόνια της ωριμότητας, να έχει γίνει η καλύτερη φίλη μου. Άβυσσος η γυναικεία ψυχή.
Δευτέρα παιδί. Τρίτη γυναίκα. Τετάρτη μάνα. Πέμπτη γιαγιά. Η γυναίκα τα 'παιξε. Κουράστηκε.
Βουλώνει το στόμα του μικρού κοριτσιού που παλεύει, χτυπιέται, κλωτσάει τα ποδαράκια του, προσπαθεί να φωνάξει, να ακουστεί.
Θέλω να παίξω στο πάρκο! Πάρε με από το χέρι, μαμά!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)